Ik betrap me erop dat ik steeds denk, straks is deze situatie voorbij, omdat het zo onvoorstelbaar naar is dat je je niet kunt voorstellen dat autoriteiten dit blijven toestaan. Maar ik vrees dat het wishful thinking is. Vliegtuigen die duidelijk hoorbaar door de lucht razen en brommen. Ik hoop dat iedereen die voor deze beslissingen verantwoordelijkheid draagt en ze blijven toestaan veel van het ongemak en leed en zenuwen, ongeloof en ontmoediging en bedreiging van hun al moeilijke bestaan mogen ervaren als velen van de melders hier. Wellicht op een andere manier, maar voelen mogen ze het van mij. Barbaars is het.