Zoiets onschuldigs als koffie drinken op zondagochtend in je eigen tuin, wat uitgebloeide bloemen wegknippen; Het is gewoon onmogelijk: we zitten weer binnen. Waar de herrie trouwnes óók onder je huid kruipt. Waar zijn we in terecht gekomen, hoe heeft dit kunnen gebeuren, we staan machteloos, dat is heel erg. We zien het somber in.