235709

Dit is erger dan de corona lockdown! Ik zit binnen opgesloten met alles dicht. Als ik naar buiten ga voor mijn 'rondje door de wijk' doe ik koptelefoon met noise cancelling en muziek op en probeer ik niet rond te kijken, want dan zie ik de vliegtuigen. Ik zit helemaal opgesloten in mijn eigen bubbel. Dit isolement is gekmakend! Tijdens corona kon ik tenminste van de tuin genieten, en vooral: gewoon slapen. Nu bestaat mijn hele dag uit het omgaan met de lichamelijke en emotionele gevolgen van chronisch slaapgebrek, en uit het proberen het probleem van chronisch slaapgebrek op te lossen. Want hoe moet ik dit overleven? Mijn oren doen pijn van het vele slapen met oordoppen (het vliegtuiglawaai dringt daar overigens doorheen) en met slaapmiddelen probeer ik terughoudend te zijn (en ook daar gaat het vliegtuiglawaai doorheen). Ik merk dat mijn lichaam af en toe spontaan schokt als er weer een vliegtuig overkomt. Er zit ook een psychische component aan, natuurlijk. Als je er meer op let, dan irriteert het ook meer. Maar ik weet niet hoe ik psychisch mezelf moet aanpraten dat vliegtuigspotten eigenlijk heel leuk is, als ik eigenlijk alleen maar wil slapen. Ik zit maar weer eens in tranen terwijl ik dit schrijf. Tranen, omdat ik al maanden naar een oplossing zoek en iedereen heb aangeschreven, maar er totaal geen oplossing in zicht is. Het fijne leven dat ik had in dit heerlijke huis is gewoon definitief voorbij. #watgaanwehieraandoen