Ik vind mezelf zo naïef... als het even rustig is in de lucht, denk ik... zouden er vandaag dan eens geen vliegtuigen ons leven verstoren. Als ik geluid in de verte hoor denk ik: ah, een gewone auto totdat het aanzwelt en harder en harder wordt en het toch weer een vliegtuig blijkt te zijn. Dat komt denk ik omdat ik nog steeds niet kan geloven wat er veranderd is boven Leiden/Oegstgeest. Vlakbij is een hospice waar mensen hun laatste rust zoeken. Ik voer vanuit mijn professie gesprekken met ernstig zieke mensen. Dat kan sowieso al niet meer tijdens een wandelingetje buiten en zelfs binnen wordt de aandacht VOORTDUREND afgeleid door de en NON STOP laag overvliegende vliegtuigen. Deze terreur raakt zoveel mensen zo diep en je hebt het gevoel dat je compleet machteloos staat.