Mijn hart huilt van wanhoop! Na twee eindeloze weken van vlucht voor het oorverdovende gebrul van vliegtuigen, wordt bij thuiskomst de rust vermorzeld door een verstikkende angst. De verstoring die het geluid en de trillingen teweegbrengen is onmenselijk, vooral in een gemeente vol onschuldige kinderen. Kleine kinderen die bruut uit hun slaap worden gerukt door deze vliegterreur. Wat voor toekomst staat onze jeugd te wachten? Uithoorn is veranderd in een hel op aarde, waar de ziekte van stress en onrust elke vezel van ons bestaan doordringt. Woorden schieten tekort om de emotionele en fysieke ravage te beschrijven die dit teweegbrengt. Hoe kan het dat dit wordt toegestaan?!