Hoe ziet een dag zonder intensief gebruik van de Aalsmeerbaan eruit? Hoe klinkt zo’n dag? Antwoord: Het is zondag. Je wordt wakker als je enigszins uitgerust bent, dus ‘uit je zelf’, constateert een verlammende vermoeidheid en stress, omdat ze elk moment weer over je heen kunnen komen met vier- of vijfhonderd. Je probeert je te concentreren op je leeswerk, maar luistert aanhoudend. Op de achtergrond de hele dag het geluid van duizenden bladblazers, gecombineerd met piep- en walvisgeluiden en je weet dat anderen nu in die helse herrie zitten. Buiten ruik je de zware kerosinedampen. In de middag trek je het niet meer, dus ga je slapen. Weer wakker word je bestormd door sombere gedachten: Hoe zal morgen zijn? Angst en bezorgdheid. Eindelijk media aandacht voor deze uit de hand gelopen kwestie. Hoe lang zal dat duren? Waar is de opgewekte persoon, die ik was, gebleven? Nog bijna 360 dagen te gaan tot er getoetst gaat worden of schiph€l werkelijk minder lawaai maakt. Als ze dat niet vergeten, tenminste. Ik voel intens medeleven met de al weer vergeten slachtoffers van het toeslagen- en gaswinningsschandaal.