Het artikel van SW over de bewonersavond in Uithoorn spookt nog steeds door mijn hoofd. Dus je gaat als verantwoordelijke voor Schipholzaken ‘het gesprek aan’ met een zwaar gedupeerde groep mensen en het enige wat je die avond meedeelt, is: “Wen er maar aan, het wordt nog erger”. Hier - nog dichter bij de start van diezelfde overlastgevende baan - is het vandaag weer net zo erg als gisteren en de dagen ervoor. Vijftien uur. Geen rustmomenten. De ene rintelaar na de andere scheurt door onze rustdag. Dat went nooit. “Jammer voor u, maar we gaan er niets aan doen”.