311567

Amsterdam, westelijke grachtengordel: we danken de hemel voor een etmaal rust in ons kapotgevlogen brein. Niet te danken aan onze overheid of aan de handhaving van het gebruik van de Oostbaan bij extreme weersomstandigheden. Nee, wij danken het aan de storm Ciarán. Voor één keer stond er zoveel wind dat het gedreun boven en uiteindelijk ook in ons hoofd verstomde. Rust. Wat een weldaad. Om kwart over zes vanavond scheurde het eerste toestel weer door ons hoofd, twee minuten later het tweede, het derde, het vierde, het vijfde - een eindeloze stoet. Allemaal boven ons hoofd in de rij om te landen op het Oostbaantje voor extreme weersomstandigheden. Waren die er nog? Nee: windkracht 3 uit het zuiden. Handhaving, natuurlijk niet. Dreunend, gierend, bulderend wordt er geland boven de grachten. Een toestel per 2-3 minuten. Wat mij verwondert is dat er helemaal geen wet is die een grens stelt aan het aantal uren per etmaal en het aantal etmalen achterelkaar dat burgers zeer ernstig, tot ziekmakens toe, gehinderd mogen worden door ononderbroken herrie uit welke bron dan ook. Wordt het niet tijd dat zo’n wet er komt? Er mag toch wel íéts van bescherming zijn?