Die onvoorspelbaarheid van de luchthaven. Bij alle windrichtingen sta je in de alert stand. Nu is het windstil, toch stijgers vanaf de Aalsmeerbaan. Liep daarstraks in de tuin, stijgt er een mega witte cargo over ons op, nog geen 100 meter hoog. Een van de vele vandaag. Zo beangstigend. Nu al weer uren stijgers met daaronder die zware bromtoon. Dan weet je: er komen er nog heel veel aan. Dit gaat weer door tot ver na tien uur. Dodelijk vermoeiend. Lees ik hier in de meldingen dat dit patroon blijft tot 19 februari vanwege werkzaamheden aan de rijbanen naast de Kaagbaan. Ook zo’n nachtmerrie: onderhoud aan een baan afwentelen op de omwonenden, zodat die 500 vluchten per dag over zich heen krijgen in plaats van 300, 17 uur achter elkaar. Doe daar het experiment van Harbers bij vanaf oktober tot twee jaar verder. Hoe kun je zo leven? Ben er heel somber van.