Krankjorum word ik van dit kabaal. Het is er elke minuut van de dag. Help, dit is niet vol te houden. Het is alles verzengend en ontneemt me mijn welbevinden. Ik neem me elke dag voor om het los te laten en me niet te laten grijpen maar het grijpt mij. Wat een ongelooflijke willekeur en totaal negeren vanuit deze overheid. Het boeit ze niets!! Ik ga maar plannen proberen te maken hier over een paar jaar weg te kunnen. Maar het idee dat ik er niet meteen iets mee kan is beklemmend. Daar is de volgende, het is net of we onder spervuur liggen. Wat een onrecht. En de staat als vijand, hoe kunnen we die aan?