457896

Het is echt ongekend hoe intens deze zondag weer was. Vanmorgen om 7:15 uur werden we wakker gebokt door het lawaai, en het ging de hele dag door. Minuut na minuut, bak na bak, dat verschrikkelijke geluid dat inmiddels werkelijk alles kapot maakt. We probeerden wat rust te vinden, tuin winterklaar krijgen, praatje met gezin en buren, wat mantelzorg, en in slaap komen. Alleen maar gebrul, gefluit en gegier om je heen in alles wat je doet. Of er een stofzuiger de hele dag naast je aan staat. Honderden toestellen vlogen continu over ons dak, uren achtereen, stelselmatig en, inmiddels is het gewoon moedwillig alle geluidsgrenzen overschrijdend. Een jankende baby is echt minder erg dan dit. Dit repeterende geluid gaat maar door en maakt me echt gek. Zo veel stress, zo veel leed! En dan hebben we het nog niet eens gehad over de stille sloper, want er is weer een bak gif over ons uitgestort. Het is werkelijk ongekend. Geen bescherming, geen handhaving. Ik wil hier weg... nee, we moeten hier weg.