We hebben zo’n drie weken denk ik relatief rust gehad hier waardoor je weer even gaat beseffen hoe het leven eigenlijk hoort te zijn. De wind is voor ons nu ongunstig gedraaid en vandaag gaan ze weer over vanaf de Aalsmeerbaan. Net als de afgelopen dagen. En om eerlijk te zijn: Het maakt me alweer helemaal gek. Je kunt gewoon niet schuilen voor dit geluid. Je kunt jezelf er niet tegen beschermen. En dan mag ik misschien het idee hebben dat ik nu niet mag klagen na die weken rust… Maar toen ik die rust had hadden andere mensen wel gewoon dit lawaai. En daar gaat het om. Het is te veel. Of het nou hier overheen gaat of ergens anders over. Het is lawaai en het is onmenselijk veel lawaai en onmenselijk hard lawaai en daar moet gewoon iets aan gebeuren.