Ik maak niet iedere keer melding, maar het is altijd een hel om in Hoofddorp bij mijn vader te zijn. Er zijn momenten dat het stil is, maar over het algemeen ben ik heel gestressed en overprikkeld (ik heb autisme) als ik bij mijn vader ben (ik woon zelf in Nijmegen). Ik reageer vaak heel geïrriteerd en bozig op mijn vader omdat ik zo overbelast ben door het lawaai. Het is altijd weer een hele grote opluchting als ik op Hoofddorp op het station de trein terug naar het oosten pak en de hel die de Haarlemmermeer is achter mij laat.