Melkveehouder Timo Burgers stopt ermee. Dat komt met name door de aangescherpte mestnormen. “Ik ben eens gaan rekenen op de achterkant van een sigarenkistje”, blikt hij terug. “Ik kwam tot de conclusie dat ik meer geld zou verdienen met op de bank liggen en tv kijken dan met zeven dagen per week koeien melken. We moeten veel meer mest gaan afvoeren tegen een veel hogere prijs. Daar zijn we op termijn 30.000 euro per jaar aan kwijt; eerder was dat 4000 euro. Dat kan dit bedrijf niet dragen.” Burgers behoort tot de ongeveer 3000 bedrijven die door de overheid tot piekbelaster zijn bestempeld. Bij die term voelt hij zich nog altijd wat ongemakkelijk. Burgers hield de afgelopen jaren ongeveer 80 koeien, een relatief bescheiden aantal. “Het meeste voer telen we zelf en we hoefden altijd maar een klein beetje mest af te voeren. Ik wil boeren op een manier die bij mij past; ik ben een liefhebber van koeien in de wei. Als je verder wil groeien, bestaat ook het gevaar dat je vooral harder moet werken om minder geld te verdienen.” Of hij met die werkwijze de natuur werkelijk zo in de weg zit, daar heeft Burgers zijn twijfels bij. “Ik ben een liefhebber van natuur. Als er hier kieviten broeden, laat ik het gras langer staan, zonder dat ik daar een vergoeding voor krijg. Ik vind biodiversiteit belangrijk; de noodzaak van natuur staat helemaal niet ter discussie. “Mijn vader heeft nog eens een boekje gemaakt over Spankeren in de jaren zestig”, zegt Burgers. “Toen waren er 34 boeren met koeien waar de melkbussen werden opgehaald. Al zat daar een boer bij die maar één koe had, dat moet ik er wel bij zeggen. Nu zijn er nog maar vijf boeren over, die per boer veel meer koeien hebben. Maar het totale aantal koeien hier is niet gestegen, terwijl hier intussen wel de vliegtuigen overvliegen. Dat geeft me soms het gevoel dat ik moet stoppen om vliegvakanties mogelijk te blijven maken.”