De herrie is ondraaglijk. Elke dag begint met een dreun die aanzwelt tot een allesoverheersend lawaai dat mijn huis binnendringt en mijn gedachten verstikt. Het voelt alsof mijn zenuwstelsel constant in een staat van alarm verkeert, gevangen in een cyclus van vechten of vluchten. De geluiden zijn niet zomaar een ongemak; ze zijn een aanval op mijn welzijn, een constante stroom van prikkels die mijn lichaam en geest uitputten Ik voel me machteloos tegen deze overprikkeling, alsof mijn leven niet meer van mij is. De onverschilligheid van degenen die verantwoordelijk zijn, maakt me woedend. Hoe kan een bedrijf zo veel leed veroorzaken?