Dit wordt weer zo’n dag. 2 uur op, half uur af. Tot vanavond heel laat. Want dan bruist de polderbaan nog een tijdje door. Een prachtige ochtend. Ik zat de vogels te bewonderen. Maar nee, in noord, ons groene stadsdeel, is het leven onleefbaar geworden. Mijn prachtigs tuin, ik krijg er hardkloppingen. Mijn veilige bed werd ik al om 7 uur uitgejaagd. Vroeg naar bed, vergeet het maar