Ik droomde eens en zie ik liep aan 't strand bij lage tij. Ik was daar niet alleen, want de overheid liep aan mijn zij. We liepen samen het leven door, en lieten in het zand, een spoor van stappen; twee aan twee, de overheid liep aan mijn hand. Ik stopte en keek achter mij, en zag mijn levensloop, in tijden van geluk en vreugde, van diepe smart en hoop. Maar als ik het spoor goed bekeek, zag ik langs heel de baan, daar waar het juist het moeilijkst was, maar één paar stappen staan. Ik zei toen "Overheid waarom dan toch? Juist toen ik u nodig had, juist toen ik zelf geen uitkomst zag, op het zwaarste deel van mijn pad..." De overheid keek mij vol afschuw aan, en antwoordde op mijn vragen; "Vervelende burger, toen het moeilijk was, toen heb ik jou verslagen..." Vrij naar Footprints In The Sand, dichter onbekend.