Het vriest dat het kraakt, je glijdt uit op de bevroren klinkers voor je het weet. Want af en toe word je afgeleid door omhoog te kijken. De zilveren vogels glijden gierend, jankend en krakend over onze wijk. Vanuit het Zuiden naar de Kaag, vanuit het Oosten draaiend naar de Kaag. Op 600 m en nog tientallen kilometers te gaan. De cabinelichten zijn zichtbaar en de knuckles van de piloten. Zo laag. Nog een paar dagen en dan komt de verlossende Zuidwester, is de gladheid weg en het gedonder in de lucht weer verdwenen.