Met dank @Watergang, 06.30 u: een opsteker, van een columnist. Nog altijd niet van een kritische economische redactie of hoofdartikel.. maar prettig sarcastisch : Het aantal vluchten moet dalen. Dat is dus niet stijgen, dat verschil zouden ze bij Schiphol toch moeten weten (volkskrant.nl). Over 'schuifruimte': COLUMN IBTIHAL JADIB - Het aantal vluchten moet dalen. Dat is dus niet stijgen, dat verschil zouden ze bij Schiphol toch moeten weten. 5 september 2022 Maandag stond er een aardig nieuwtje in het FD over Schiphol. De luchthaven gaat een nieuwe aankomst- en vertrekhal bouwen zodat er in 2032 14 miljoen extra passagiers kunnen worden verwerkt. Althans, dat was de oorspronkelijke uitleg, nu wordt Terminal Zuid aangekondigd als ‘schuifruimte’. Een opvallend bescheiden term. Bij schuifruimte denk ik aan onze zolder vroeger thuis, waar we langs de schuin aflopende wanden wat ruimte hadden om onze ouwe meuk weg te stouwen achter een paar kabouterdeurtjes. Ik denk bij die term niet aan forse uitbreidingsplannen met een bouwproject van meer dan 1 miljard euro. De woordkeuze zal vast te maken hebben met de aankondiging van het kabinet, dat de krimp van Schiphol een onvermijdelijke stap is. Na jarenlange structurele overschrijding van de geluidsnormen en de voortdurende overlast voor omwonenden werd het kabinetsstandpunt in juni dit jaar gewijzigd van gedogen in aanpakken. Het aantal vluchten op Schiphol moet de komende jaren dalen. Even ter verduidelijking: dat is dus niet stijgen. Die twee tegengestelde bewegingen zouden ze op een luchthaven moeten kunnen doorgronden. De term schuifruimte is trouwens ook verstandig gezien de stikstofproblematiek. Rondom Schiphol liggen verschillende Natura 2000-gebieden, ik kan me voorstellen dat de boeren hier iets van vinden. Verder is het slim de terminologie nederig te houden, gezien het debacle van afgelopen zomer. Menige reiziger zal aan de zin van het bestaan hebben getwijfeld in die vreugdeloze rijen tot ver buiten de vertrekhal. Als het zó duur is om de bagageafhandeling op je eigen luchthaven zelf te organiseren, mag het wonderlijk heten wanneer je drie tellen later een investering aankondigt van ruim een miljard. Al is dat in economisch opzicht trouwens volstrekt logisch: de zegen van schaalvergroting zit ’m juist in het zoveel mogelijk uitknijpen van elk (menselijk) onderdeel van het productieproces. De manier waarop onze samenleving wordt georganiseerd, blijft verbonden met een schijnbaar onuitroeibaar streven naar groei. De boodschap dat bedrijven en industrieën zouden moeten krimpen is dusdanig schokkend, dat deze simpelweg niet wordt verteerd. Zeg tegen boeren dat de veestapel gehalveerd moet worden en de pl..ris breekt uit. ‘Innovatie is de weg vooruit!’, wordt er dan tegengeworpen. Dat die innovatie, om nog rendabel te zijn, vervolgens gepaard móét gaan met schaalvergroting, is dan maar zo. Voor zo’n intelligente levensvorm blijkt de mens een bijzonder star wezen. Een nieuwe denkrichting ontwikkelen is kennelijk te veel gevraagd, ondanks alle schade die onze onmatigheid heeft veroorzaakt. Groei is allang niet meer synoniem met vooruitgang. Hoeveel meer winst hebben bedrijven eigenlijk nodig? Zit daar überhaupt een grens aan? Of weten we alleen grenzen te stellen aan vluchtelingen? Is ons brein enkel dan in staat om te denken aan de natuurlijke beperkingen van ons land? De dames en heren van Schiphol zullen niet blij zijn met het FD. De bouwplannen waren tot nu toe stilgehouden en Hanne Buis, de chief operational officer van het stel, had vorig jaar laten weten dat de plannen in de pauzestand stonden. Dat blijkt onwaar te zijn; het besluit voor de nieuwe terminal was destijds al genomen. In een reactie op het artikel heeft Schiphol nu laten weten ‘na te denken over het concept en de timing’ van de terminal. Wat leuk, dat betekent dat er nog ruimte is voor inbreng! Bij dezen: haal die bouwplannen met gierende vaart naar voren, begin als het kan vandaag nog, en richt die terminal in voor de opvang van asielzoekers. Voor die lui hoeven we niet echt ons best te doen, er zit nou eenmaal een grens aan wat we kunnen, dus zo’n bescheiden schuifruimte is uitstekend.