39857

Denkend aan Holland zie ik breede luchtvaartuigen  scheurend over oneindig laagland gaan, en de rijen zichtbare  grove witkleurige strepen  als lange pluimen hoog in den den einder, tegen de blauwe ruimte verankerd staan.  Verspreid door het land,  steden, dorpen, samenleving jegens winstbejag, verdienmodel in grootsch verband. Nooit meer slapen, leven, spelen, men wordt er goed gestoord  De fijnstofvlokken dwarrelen langzaam omlaag, De zon is er vaag en wordt in grijze veelzeggende vliegtuigdampen gesmoord, en in alle gewesten wordt de stem van luchthavens omwonenden, met onnoemelijk veel klachten, gevreesd maar nooit gehoord ..