496789

We gaan ermee naar bed, hier in de binnenstad van Amsterdam, zie mijn melding van gisteravond, en we staan ermee op. Bulderdebulderdebulder, dag in, dag uit. Gierende stress. Piek cortisol. Werken onmogelijk. Schande, schande, schande. Onbegrijpelijk, onze levens tellen niet. Wij worden langzaam en met voorbedachten rade vermoord voor een paar centen winst van Schiphol. Winst die aandeelhouders de Staat en Amsterdam laten zitten om eens goed in uitbreiding te investeren van de meest vervuilende industrie van Nederland. Als dit nou nieuwbouwhuizen waren die met de bekende geluidsontheffing pal naast de baan waren gebouwd. Maar deze huizen staan in het werelderfgoedcentrum van Amsterdam en zijn hier 400 jaar geleden neergezet. De luchthaven is agressief de stad binnengevallen en de stad verdedigt zich niet. Waar blijven de NOMOS MEETPUNTEN VOOR AMSTERDAM? Waar blijft de ONAFHANKELIJKE GELUIDSMETING? Niemand maalt om onze gezondheid. Waar staat de GGZ? Het RIVM? Voor welke belangen komen zij op? Welke belangen worden zij geacht te verdedigen, wat moeten zij beschermen? Waarom wordt ons het recht ontzegd om ongestoord te leven en werken binnen in onze eigen woning? Iedereen die beslissingen over Schiphol neemt moet eens in deze hel worden ondergedompeld. De minister weet niet wat hij ons aandoet en de gemeenteraad ook niet. Ja, ze weten het, maar hun oren horen het niet en ze sluiten hun ogen. Allemaal aandeelhouders. Wat een eindeloze, nooit eindigende ellende, om helemaal wanhopig en moedeloos van te worden.