Het is weer zaterdagochtend, en opnieuw word ik gewekt door het onophoudelijke gejank en gegier van laag overvliegende vliegtuigen. Ik sta machteloos terwijl mijn woonplaats, Heiloo, dag in dag uit wordt gebruikt als dumpingplaats voor herrie en uitstoot. Niemand lijkt het te zien, niemand lijkt het te horen – behalve wij, de inwoners, die er middenin zitten. Schiphol groeit, de overlast groeit, maar onze stem verdwijnt in het lawaai.