423681

De moraal van de werkenden in luchtvaartindustrie en consorten doen ontertussen denken aan de moraal van proefpersonen in het experiment van Milgram. Een serie wetenschappelijke experimenten waarin Stanley Milgram, een psycholoog aan de Yale-universiteit, de bereidheid naging om te gehoorzamen aan wat wordt ervaren als legitiem gezag, zelfs als dit inging tegen het eigen geweten. In de beroemdste variant van het experiment bleek ongeveer twee derde van de proefpersonen dusdanig gevoelig te zijn voor autoriteit dat zij in een wetenschappelijk experiment een medemens konden doden .. Over de hele reeks bekeken was een meerderheid uiteindelijk ongehoorzaam (57%). Het experiment was zo ingericht dat de proefpersoon een ingehuurde acteur in een andere ruimte voor straf, een elektrische schok van 45 volt moest toedienen bij een verkeerd antwoord. In werkelijkheid krijgt de leerling geen schokken, maar de leraar (proefpersoon deelnemer) geloofde dat hij echte schokken aan de leerling gaf. Zodra de leerling en leraar werden gescheiden, zette de leerling, (de voor het experiment ingehuurde acteur) een bandrecorder aan, die met de elektro-schokgenerator was geïntegreerd. Deze bandrecorder speelde vooraf opgenomen opnames bij bepaalde schokniveaus af. Bij 135 volt begon het geschreeuw van pijn op de opnames. Bovendien bonsde de acteur op de muur die hem van de leraar scheidde. Als de spanning was opgelopen tot 300 volt bonsde de acteur opnieuw op de muur. Na het bonzen op de muur en het klagen over zijn hart, gaf de leerling geen verdere reactie op de vragen. De proefpersoon deelnemer kon op elk ogenblik met het experiment stoppen. Als hij ophield, of zei te willen ophouden, reageerde de leider van het experiment met vier gestandaardiseerde antwoorden in een vaste volgorde: Gaat u maar verder. Het is noodzakelijk voor het experiment dat u doorgaat. Het is absoluut essentieel dat u doorgaat. U hebt geen keuze, u moet doorgaan. De toon die de onderzoeker aansloeg was steeds vastberaden, maar niet onbeleefd. Wanneer de proefpersoon nog steeds weigerde verder te gaan na deze vier aanmoedigingen was het experiment voorbij. Om te kunnen stoppen beloofden sommige deelnemers dat zij het geld zouden teruggeven dat hen in het vooruitzicht was gesteld. Daarnaast waren er ook speciale aanmoedigingen: Als de proefpersoon vroeg of de leerling (acteur) permanente schade zou overhouden aan het experiment, zei de onderzoeker: "Hoewel de schokken pijnlijk kunnen zijn, is er geen sprake van blijvende weefselschade", gevolgd door een van de gestandaardiseerde aanmoedigingen: Als de proefpersoon zei dat de leerling niet verder wilde gaan, antwoordde de onderzoeker: "Of de leerling het nu leuk vindt of niet, u moet doorgaan tot hij alles goed heeft geleerd", gevolgd door een van de gestandaardiseerde aanmoedigingen. Er zit nl een parallel, herkenbaar patroon in. Kijk wij omwonenden krijgen geen elektrische schokken maar wel langdurig intense golven van vliegtuigherrie te verduren en voor de kiezen, elke dag weer. En ook de rechtvaardiging vanuit de luchtvaartsector & co, men bedient zich van soortgelijke, gestandaardiseerde antwoorden. Men wil ons ‘opvoeden’ en stapsgewijs laten wennen aan in de kwalijke normaliteit van tegennatuurlijke, feitelijk gewoon onmenselijke vliegoverlast, tevens uitstoot vervuiling, en dat er continu zwaar manipulerend blijven instampen! Maar wees eerlijk, vliegherrie is een van de zwaarste vormen van geluidsoverlast. De resonanties zijn gigantisch en dreunen door muur, merg & been. Evenzo de gezondheid, natuur, milieu en klimaat slopende impact van ongekende uitstootvervuiling van deze zware luchtvaartindutrie. Honderden vliegtuigen worden over onze hoofden gejaagd, in sommige regio gaat dat zelfs 24/7 door, elke dag en nacht weer, dat is allemaal niet zo normaal, niet acceptabel en al helemaal niet gezond maar slopend in alles dat ons lief is en ons ooit, op korte of langere termijn zou kunnen zijn ..