Vandaag herinnerde ik me ineens een gesprekje, dat ik deze zomer met een buur had. Ze zei: "Ik ben bang dat het vliegverkeer na Corona weer in volle hevigheid losbarst". We zijn een paar maanden verder en ik realiseer me: Het is gebeurd! En ik ben ook BANG! Bang voor NOG meer herrie (Schiphol zit nu op 2/3 van de capaciteit van 2019). Het is nu al zo erg voor de omwonenden. Ik ben BANG voor een vliegramp. Ik ben BANG voor nog meer nachtvluchten en nooit meer slapen. Ik ben BANG voor nog meer gezondheidsschade. BANG voor hoe onze (klein)kinderen hier op moeten groeien. BANG voor nog meer milieuschade. BANG dat er straks nergens in Nederland meer geleefd kan worden. En ik word vooral BANG, omdat het ons overkomt, je ziet het aankomen, je kunt waarschuwen tot je een ons weegt, maar Schiphol ramt door op de ingeslagen weg, gesteund door het Rijk. Niets geleerd van gemaakte fouten. Wij in de slachtofferhoek, net zoals de mensen met aardbeving schade in Groningen en gedupeerden van de toeslagenaffaire.