38083

Voor eindelijk wat rust hoop je stilletjes op een of andere grote stroomstoring en betrap mij er zelfs op weer terug te verlangen naar de status quo tijdens pandemie waarin je ‘s morgen door vogels zachtjes wakker gefloten werd ipv daverend, bulderend nimmer aflatende vliegverkeer boven je bed, huis en leefomgeving. En kon je gewoon weer eens ademen zonder het benauwd te krijgen. En je kon ‘s nachts zelfs eindelijk weer dat raampje open kon zetten wat al jaren niet meer opengeweest was, en frisse koele lucht de kamer vulde, 8 uur lang aaneengesloten dromen, heerlijk slapen was dat ..