Op naar de volgende slapeloze nacht, in 5 minuten weer drie van die f@cking tiring vliegtuigen over. Deze onmacht maakt iets los in me wat ik van mezelf niet ken. Ik ben niet “daar komt de volgende herriebak weer over” van mezelf gewend op dit niveau te schrijven. Maar we moeten dit allemaal maar pikken, je voelt je hulpeloos, ongehoord, met de wetenschap , dat de bereidheid om dit op te lossen er niet is en daar komt de volgende herriebak weer aan. Nederland is het land geworden waar alles maar kan, veel en veel te veel bevolking, geen ruimte meer voor de natuur en daar komt de volgende herriebak weer over. Ze moesten dat hele Schiphol zootje, samen met dat zootje minkukels van de regering die dit allemaal in stand houdt op een landings of startbaan in een hufterwoning zetten en anders met z’n allen enkele reis Verweggistan en dan niet per vliegtuig over Krommenie maar met een lekkend bootje. Weten ze ook ‘s hoe het, oh daar komt de volgende herriebak weer over is om je machteloos te voelen. Stelletje topcriminelen