235445

Een prachtige ochtend. De wind is fris en draagt de geur van het gras uit de omliggende velden. Alle vogels zijn wakker: in de struiken kneuteren de mussen, op een tak klinkt het zachte gekoer van een duif, en vanonder de dakrand hoor je het huiselijke gepiep van een nest jonge spreeuwen. Allemaal herinneringen. Want de werkelijkheid is totaal anders: ik hoor nooit meer vogels want alle ramen zijn altijd dicht. Alleen het gedreun, gefluit en geraas van de vliegtuigen dringt er doorheen. Ik zit ook vrijwel nooit meer in de tuin dus ik zou niet weten hoe de ochtend ruikt. Alle schoonheid, de eenvoud en voldoening van een nieuwe ochtend wordt vernietigd door lawaai en kortzichtig gewin. De weldaad van een goede nacht slapen; en dan s ochtends in bed nog wat soezerig naar een zingende merel luisteren; het bestaat voor de buren van Schiphol niet meer. De dag begint eigenlijk niet eens meer echt; er is geen echte overgang meer tussen de nacht en de dag; gebroken door gebrek aan rust neem je alleen nog waar dat de intensiteit van de herrie groter wordt. Ik had nooit kunnen denken dat het weerbericht in de krant mij angst zou gaan inboezemen: de aankondiging van noordenwind maakt me tegenwoordig bang. Ik had nooit kunnen denken dat ik op zomervakantie MOET; niet omdat ik benieuwd ben naar andere omgevingen, maar simpelweg omdat het in mijn huis tijdens de zomermaanden niet uit te houden is. Ik had nooit kunnen denken… ik had nooit kunnen denken … eigenlijk kan ik niet meer denken; ik ben te moe…