We liggen weer onder de route. Vliegtuigen op weg van of naar Schiphol brommen recht over onze woonwijk heen. Vannacht toen ik wakker lag (rond vier uur), vanochtend en sinds ik einde dag terugkwam van werk. Het is gewoon amper een moment stil. Zo pijnlijk dat Schiphol dan van alles “wil” qua groei en beloning. Ik wil ook graag iets: rustig in mijn eigen huis kunnen zijn. Ik krijg ook geen beloning wanneer ik geen overlast voor de buren veroorzaak. Respect voor elkaars leefomgeving is iets normaals, geen prestatie.