Net terug van vakantie (en nee niet met het vliegtuig). Zo vreselijk om bij jezelf meteen te merken dat de ergernis meteen weer start. Wat heb ik genoten van de twee weken zonder herrie. We vluchten steeds vaker ons fijne, kleine dorp uit om te ontsnappen aan de herrie. Ik las dat er een nieuw systeem in werking is getreden. Ik had al veel eerder zo’n vermoeden. Eerst dacht ik nog dat vanwege de weinige vluchten tijdens de Corona de vliegtuigen een andere route namen. Nu weet ik dat we gewoon weer bedonderd zijn en nu ook ineens de kaag baan route ook over ons dorp gaat. 15 jaar geleden heel goed uitgezocht wat het vliegverkeer betekende voor Aarlanderveen. Dat was toen vooral met storm en harde oostenwind. Iets wat met name in de winter voorkomt als je toch binnen zit. En daarbij waren de Polderbaan en Kaagbaan de voorkeursbanen en die routes liepen niet over het dorp. En wat een verschil de laatste 5-6 jaar. Geen enkel moment rust meer. Het dorp is door de provincie aangemerkt als kroonjuweel. Dus ze pronken met het kleine dorpje dat vooral moet blijven zoals het is. Maar er dag en nacht over heen vliegen is heen probleem. Er is geen woningbouw mogelijk voor de jongeren die in hun dorp willen blijven. Heel toevallig werd er door de provincie 5 jaar geleden ineens besloten dat er helemaal geen woningen meer mogen worden gebouwd. Blijkbaar wisten ze toen al wel wat wij niet wisten, namelijk dat er is besloten nog meer vliegtuigen over het dorp te laten vliegen in de toekomst. Hoe is het mogelijk dat voor alles en nog wat inspraak kan worden gedaan maar dat over zo iets groots als vliegtuigen over je huis er geen enkel mogelijkheid is om je daar tegen te verzetten. Ik heb de vraag gesteld bij BAS of ze een kaartje van Nederland voor me hadden dat nu en in de komende 30 jaar niet ineens op een route ligt van Schiphol. Het antwoord was die hadden ze niet!? Ik heb bij de kieswijzer gevraagd welke partij ik moest kiezen tegen Schiphol. Het antwoord was dat er weinig partijen iets in het verkiezingsprogramma hadden opgenomen. De grootste ergernis is de machteloosheid. Het besef dat je het echt niet kan winnen. En dat alles voor het goede vestigingsklimaat. Hoe naïef van mij, ik dacht dat dat altijd ging om het mooie landschap, de fijne voorzieningen de mensen. Maar het gaat natuurlijk alleen om het fijne fiscale vestigingsklimaat. Wat een treurnis.