509450

Al 2 dagen en nachten op de Veluwe. Hier hoor je geen vliegherrie, hier is de lucht nog fris, zelfs het kraanwater smaakt schoon. Nu pas voel ik wat het met me doet om niet constant 'op het platform' van schiphol te moeten leven. Hier knap ik even op. Mijn huid voelt rustiger. Kan weer gewoon nadenken en voelen. Verbaas me constant over de rust en de frisse lucht. Dat dat nog bestaat! Zometeen moeten we weer naar huis. Ik kijk er zo tegenop om weer in de vliegherrie & uitstoot te moeten leven. Ramen en deuren weer dicht te moeten houden. Het plakkerige gevoel van giftige roet op je huid als je even buiten bent geweest. De kerosinelucht in haar & kleding. De walgelijke, niet te negeren, vliegherrie, die al de levenslust uit ons leven zuigt. Dan moeten we in de stad 30 km per uur rijden om uitstoot te verminderen, terwijl de moordmachines gierend, zuigend en fluitend onze levens kapot vliegen. Ook wij zijn op zoek naar een betere plek om te leven. Het is niet meer te doen.