Weer wakker geworden om 8.11 met de realisatie dat het oorlog was, o nee, een vliegtuig. 8.14 weer, 8.15 de volgende. De lucht buldert, remmen knerpen. Vanaf dat moment hoor ik wel vliegtuigen maar niet zo hard. De lucht waaronder ik woon is een koffiemolen. Ik stel als zo vaak vaak vragen over het milieu. Ik woon naast een natuurgebied, de Noorderneg waar de biodiversiteit helemaal weg is. De luchtkwaliteit is hier in de dorp bijna aan zee altijd matig. Ik klaag bij BAS, krijg een adres voor een officiële klacht, stuur een brief (binnen vijf weken antwoord wordt beloofd) terwijl ik dit schrijf hoor ik om 8.40 het gegier van een vliegtuig. Ik heb recht op veiligheid, gezondheid, op lucht! Ik woon veertig jaar in dit dorp. Zo erg als het de laatste tijd is was het nooit. Het wordt erger en de overheid is onbetrouwbaar, de rechtstaat moet beschermd wordt door de rechtspraak. Ik zou pleiten voor het plaatsen van geluidmeters en een brede enquete over de polderbaan. Gedegen onderzoek in plaats van het oprekken van de geluidsnormen , ruimte zoeken waar geen ruimte is.