Sinds gisteravond is het weer zover. Mensen vragen weleens of ik wakker lig van de klimaatcrisis. Ik lig letterlijk wakker van de geluidsoverlast. Dit levert mentale spanning op. Als je elke minuut een vliegtuig over je hoofd krijgt, hoor je elke minuut dat de natuur en het klimaat bewust wordt vernield. Ik voel onmacht, omdat ik er niets tegen kan doen. Dat ik dit hier kan melden, voelt alsof ik toch iets kan doen.