Even in Diemen vandaag, wel vaker “even in Diemen” nadat ik vorig jaar de vliegherrie-hel uiteindelijk ben ontvlucht. Een hoop offers moeten maken, zeker. Nog steeds. Maar mijn hemel, wat een marteling is hier gaande en al zó lang. Iedereen wordt genegeerd, niet gehoord en het gaat maar gewoon door. Alle lof en respect voor zovelen en zoveel organisaties die zich blijven inzetten! Absoluut. Zelfs nu ik niet meer onder de terreur woon zit het inmiddels in mijn geheugen gegrift. En blijf ik meevoelen en meedenken. En dan nu weer “even” de Buitenveldertbaan…Het is ronduit gif. Mentaal en fysiek. Oók voor de mensen die geen melding maken…