Ik voel mij in mijn tuin zittend, een tuin die ik al sinds 1986 mag benutten in eigendom en de eerste 20 jaar in volle rust, als een bermtoerist langs de Schipholsnelweg die sinds 2006, sinds het opdoeken van militair vliegveld Valkenburg, dwars door mijn achtertuin is aangelegd. Zonder mij iets te vragen. Alsof het hun grond is in plaats van de mijne. Nu, met handen en voeten gebonden aan mijn locatie omdat ik er woon en leef, langs een vliegtuigensnelweg mijn eten proberen te verwerken, mijn boek proberen te lezen, mijn muziek proberen te luisteren, mijn nachtrust proberen te verkrijgen, het is allemaal niet te doen! Al meer dan 7 jaar dien ik zo goed als dagelijks meldingen in, voor de hele dag en nacht, bij BAS, het frustratie afreageerputje. Het is alleen maar erger geworden. Niets helpt. Het geld/kapitaal regeert.