Vanmorgen begon de ellende vroeg. Tot een uur of half tien? Maar de rust was niet voor lang. Ik houd het niet meer bij. Ben het wel zat. Snap ook echt niet dat er niet veel meer mensen klagen. Het is toch geen leven… Ik kijk altijd verbaasd om mij heen als het ineens rustig is en ik vogels hoor fluiten. Omgekeerde wereld.