Mijn maatje zit oud en gebogen voorover in de stoel tegenover me. Dikke tranen vallen tijdloos maar hoorbaar uiteen op het zeil tussen ons in; ze heeft weer niet kunnen slapen. Ze wil meer slaappillen maar dat mag ze niet. Een afgemat hoopje ellende, dat de oorlog heeft getrotseerd en enkel, door als kind te zijn gescheiden van haar vader en moeder de hongersnood heeft overleefd, gaat nu in vredestijd aan voorspoed ten onder.