Na het non stop onderhoud op onderhoud van alle banen zou je misschien (sinds jan 23) hopen dat er een periode aan zou breken dat je kon ontstressen. We wisten het natuurlijk al lang dat dat niet zou gebeuren. Integendeel dit was precies de verwachting. n.b. als ik mopper over de Buitenveldertbaan dan is dat puur persoonlijk en gaat het om het geheel. Dit moloch treft ons allemaal in meer of mindere mate uiteindelijk even hard. Dat terzijde. Eergisteren in de ochtend startend luchtverkeer(terwijl ik net aan de slag wilde gaan) je schrikt daar altijd van. Je weet niet voor hoelang de Buitenveldertbaan ingezet kan worden. De week er voor ging het weer ff slecht met me(dat zijn drie nachten BB open voor landende verkeer. Cooping. Yoga. Wandelen. Series kijken. Slaap medicatie. Open zijn over wat er gebeurd met je. Warmte van ouders en vriendin en vriend. Dan gaat dat (een soort kapot moe lethargie maar niet kunnen slapen gespannen) weer weg. Dat was maandag of dinsdag. Nu moet er ook gewerkt worden aan projecten. Nu ja tot bijna zo ver het dagboek. Eergisteren morgen stond ik klaar om naar een project te gaan. En het begon. Ik besloot F. it. gewoon doorgaan. Ik kom buiten... In een frisse polder zonder veel verkeer. Een dikke vliegtuig walm(ook die moet je kennen als je bewoner bent rond dit afschuwelijke iets. De hele dag was het er. Daarna weer de oorboor en het grondgeluid (draaien Polderbaan of Zwanenburgbaan of starten Kaag). Gisteren was het heel even rustig overdag. De lucht blauw de wind even op je gezicht.zonlicht. goed gewerkt. Beetje moe. Ga naar boven en dan uit het niets begint de hel weer. Ik kan het gewoon niet anders verwoorden. Ik doe echt zo mijn best om het niet erg te vinden. Maar het geluid is zo hard en stalig en voelt echt alsof het je snijdt. Dan lees je ergens weer iemand die zegt subjectieve Geluidsbelving. Tja. Vriend valt in slaap maar heeft zich in de deken opgerold als een mossel. Dat is zijn manier. Ach ja. De een valt in slaap op de boxen van een festival de andere niet.