Van 22:30 tot 9:00 in bed gelegen uit pure vermoeidheid. Voel me nog steeds gebroken! En fijn in bed kan ik het ook niet noemen met die stroom keiharde vliegtuigen dwars door mijn oordopjes heen. Ik probeer mezelf gerust te stellen dat ik er misschien wel aan kan wennen en dat alle gifstoffen die ervan op ons neerdalen ook niet erg zijn . Dan komt het moment dat we van die herrie af zijn gewoon wat eerder en krijg ik toch eindelijk rust. Lijkt me heerlijk.