Het is weer bar en boos, constante stroom van zeer laagovervliegende vliegtuigen. Het was hier fijn wonen! Daar is niets meer van over, constante herrie. Ramen en deuren altijd dicht, en dan is het er nog. Het maakt me wanhopig, heb hier mijn huis, mijn werk. Moet ik alles opgeven wat ik heb opgebouwd? Dat kan toch niet! En toch is het zo: wij hebben hier geen rechten kennelijk. Wij staan machteloos, met onze rug tegen de muur. Het is echt niet te bevatten dat dit zo maar kan. En toch is het zo.