Afgelopen nacht ging het door tot 03:20 u en het begon weer om 05:39 u. Anders gezegd: met een nachtelijke pauze van iets meer dan 2 uur, zitten we hier al 24 uur in de onvoorstelbare rotherrie. En dat al vele dagen achter elkaar. Honderden, honderden vliegtuigen razen heel laag over onze woonwijk. Het lawaai doet gewoon pijn aan je oren; je voelt het zelfs dreunen in je maag. Het geluid van de een is nog niet verstomd of het volgende is er alweer. En dan al die uitstoot. Er is geen ontkomen aan. Zeg, was daar niet een liedje van? Ja! Vluchten kan niet meer……