Kwart voor elf s avonds. Ik wil naar bed. Op mijn zolderkamer, onder een slecht te isoleren dak, is het smoorheet. Buiten is het inmiddels koeler en zingen de merels hun avondlied. Wat zou ik graag mijn raam weer eens open zetten, voor frisse lucht en wat laatste natuurgeluiden voor het slapen gaan. Dit simpele genoegen is de buren van Schiphol niet gegund. Als ik slapen wil moet alles dicht. Het is niet te harden maar er is niets aan te doen. Wie naast lawaaierige buren woont, kan in ieder geval nog mediation proberen. Maar wie naast Schiphol woont, met overheden als voornaamste aandeelhouders, kan nergens zijn recht halen. Dit is Nederland.