Behoorlijk sip zit ik binnen. Normaal gesproken ben ik niet voor een gat te vangen, maar vandaag heb ik van alles geprobeerd om het vlieglawaai te negeren: erop uit met vrienden (overheersende herrie), creatief bezig zijn (ik kan niet in een flow komen door het lawaai), klussen en lezen in de tuin (idem), binnen lezen (idem), wandelen (niet te doen), zwemmen (idem), fietsen (idem), een dutje doen (vergeet het). En het stijgt onafgebroken door hier met regelmatig 87 dBa. Mijn hele leven wordt verziekt door Schiphol. Ik ben zo bang voor wat nog komen gaat.