Een collega van mij moest altijd lachen als ik weer eens gapend op mijn werk kwam of met grote wallen onder mijn ogen en moe me door de werkdag moest worstelen. Het is maar een vliegtuig zei hij steevast. Totdat hij dit weekend en gisteren de hele dag en avond bij me was om te helpen met kluswerkzaamheden in en om het huis. Na verloop van tijd vroeg hij wat is er gebeurd met jullie mooie dorp vlakbij zee en strand? Vroeger was dit niet. Ik dacht nog hoezo. Blijkt dat hij zich groen en geel heeft lopen ergeren aan de vliegtuigen die inderdaad erg aanwezig waren met veel gebulder en gegier .Lijkt wel extended onweer, permanent gedonder en gegier, vreselijke herrie gaf hij aan. Ze kwamen inderdaad zoals vaak met grote regelmaat overvliegen om de paar minuten.zoals elk weekend en zoals gisteren absurd veel en laagvliegend. Maar hey, zelfs hoger zijn de herrieschoppers walgelijk. Man deze overlast is slecht en geeft stress zei hij nog. Hoe houden jullie dit vol? Hoe volhouden is elke dag OVERleven, niet meer naar buiten, ramen dicht, niet meer in de tuin of naar het strand. Oordoppen in geval van acute nood, kinderen altijd laat slapen, soms wakker in de nacht of heel vroeg gewekt en te weinig slaap. Zijn mond viel open van verbazing. Dat is geen leven zei hij. Onleefbaar. Idd.