Vanmorgen huppelde mijn dochtertje de slaapkamer in. "Mammie het is gelukt". Ze deed het licht aan en wilde dat ik met haar mee kwam. Wat zou er zijn gelukt dat zo belangrijk was dat ze mijn hand pakte om mee te gaan naar haar slaapkamer? Ze had de gordijnen open en wees naar buiten. "Kijk dan mamma, wat mooi". Terwijl ik eigenlijk nog aan het wakker worden was wees ze enthousiast naar buiten. Maar ik zag niets en hoorde niets. "Geen vliegtuigen" zei ze vastberaden. Ineens drong het tot me door. Normaliter zou ze al vroeg zijn gewekt door vliegherrie en zouden wij ook al wakker zijn. Ze was zo blij en dacht dat haar nieuwjaarswens eindelijk was uitgekomen. Ze wilde namelijk geen vliegtuigen meer ... Ineens dringt het weer tot me door hoe absurd, walgelijk en ongezond de mensen onder en bij vliegroutes leven. Voor het eerst sinds jaren eens door kunnen slapen zonder onderbreking. Moest er bijna van huilen. Want laten we eerlijk zijn, hoe wij en velen van ons door Schiphol wonen is erg ongezond en slecht. Gebrek aan rust en woongenot en slecht slapen en onderbroken nachten. Terwijl ik dit schrijf denk ik ja ik heb ook een wens. Ik wil graag verhuizen dit jaar. Een huisje ver van vliegtuigen verwijderd. Voor de kinderen, voor ons. Iedereen zou vliegtuig luw moeten leven. Take care allemaal en een goed weekend.