De persoonlijke verhalen achter vliegherrie.. Hier komt de mijne en definitief laatste. Schiphol/ KLM voelt, ruim buiten de geluidscontouren, als een agressieve, onbetrouwbare, machtige buurman. Een die ik continu in de gaten moet houden, omdat hun bedrijfsvoering direct van invloed is op mijn welzijn en dat van mijn kinderen, maar bij wie ik door hun gedraai, gelieg en gekonkel nooit precies weet wat er aan de hand is en wat me te wachten staat. Een buurman door wie het elke dag afwachten is of ik een normale dag zal hebben of dat ik weer blootgesteld word aan het verschrikkelijke aanzwellende en afnemende gerommel en gefluit de hele dag. Een buurman door wie ik dus een stuk zeggenschap over mijn eigen leven verlies. Een buurman tegenover wie je je compleet machteloos voelt, omdat onze overheid ons niet beschermt tegen dit bedrijf en tegen allerlei adviezen en rapporten in, dit bedrijf eeuwig de hand boven het hoofd blijft houden. Dan die overheid. Wat een minachting naar burgers die blootgesteld worden aan continu lawaai, (ultra)fijnstof en andere 'zeer zorgwekkende stoffen'. Wat een dikke middelvinger naar alle kinderen met luchtwegproblemen door vervuiling. Wat een lak aan toekomstige generaties die blijven zitten met de grond- en watervervuiling van Schiphol. Een idioot groot vliegveld midden in een klein, maar enorm dichtbevolkt gebied is niet te verantwoorden. Met het baanonderhoud en de herziening van het luchtruim in het vooruitzicht, is het zeker dat ook wij nog veel meer ellende gaan krijgen van de luchtvaart. En als ik de snode plannen van het ministerie lees, dan kunnen we stellen dat we van onze overheid nog steeds niets kunnen verwachten. Ik stop met melden, beschouw deze melding als een voor alle toekomstige overlast, waar ik niet om gevraagd heb, geen toestemming voor heb gegeven en waar ik geen plezier van heb, want ik vlieg nooit. Wel blijf ik andere meldingen lezen, gewoon ter bevestiging van het feit dat ik niet de enige ben. Sterkte allemaal!