Vandaag stond ik op met het voornemen om mij deze mooie zonnige dag niet te laten afnemen door op winst, macht en carrière beluste ondernemers en politici. Het vooruitzicht was 500+ ‘vliegbewegingen’ boven mijn paradijsje, mijn tuin, waar ik wilde genieten van de vogels, de zon en een leerzaam boek. Ik had al bijna 100 van die ‘vliegbewegingen’ verwerkt gedurende de vroege ochtenduren in mijn bed, nog zo’n 400+ te gaan. Moet lukken. Dus hup, tuinstoel uitgeklapt, kop koffie ingeschonken en oordoppen in. Ik moet zeggen het is me aardig gelukt vandaag. Ondanks de giftige stoffen, uitgestort tijdens de vliegbewegingen boven mijn hoofd, in mijn kopje koffie of thee en over mijn speculaasje en boterhammen, heb ik de dag aangenaam doorgebracht in mijn tuin. OKÉ, ik heb dan wel niet de vogeltjes horen zingen en kon ook niet reageren op de roep van aandacht van de buurtjes vanwege de oordoppen, maar toch. Ik kreeg zelfs op een gegeven moment medelijden met die ‘vakantie’ vliegers en de business vliegers in die aluminium pijpen met vleugels die na een stressvolle incheck zich nu zaten voorbereiden op een stressvolle uitcheck en een stressvolle terugreis naar huis. Och och och, en zij hebben daar vrijwillig voor gekozen. Snapt u het? Ik niet. Ik ging er nog maar eens lekker voor zitten in mijn relaxte tuinstoel. Gezicht naar het zonnetje, oordoppen in, boek open en genieten. Deze dag is het me gelukt. Maar er komen nog zó veel meer dagen en ik weet niet of ik dit kan volhouden, dit theater, deze ilussie.