Hemelvaartsdag. Een dagje vrij– althans, dat zou het moeten zijn. Maar in plaats daarvan: wederom een constante stroom van oorverdovend geraas, gegier en gefluit, minuut na minuut, recht over ons dak. Vliegtuigen die de lucht doorklieven alsof mensen, stilte en gezondheid niets meer waard zijn. Want over de vervuilende en kankerverwekkende stoffen hoor je ook niemand. Wat is dit voor land geworden? Een land dat systematisch vervuiling, vergiftiging en overlast tolereert – nee, faciliteert. Schiphol is allang geen luchthaven meer, maar een symbool van doorgeslagen economische waanzin, waarin leefbaarheid, natuur en milieu zijn opgeofferd voor winst en gemak. Het staat niet op zichzelf. Het sluit naadloos aan bij het giftige beleid van Chemours, de ziekmakende uitstoot van Tata Steel, de vernietigende toeslagenaffaire, en het structurele foute gedrag wat riekt naar racisme en verdeeldheid zoals bij de Belastingdienst en een Uwv. Steeds hetzelfde patroon: de staat die willens en wetens de burger slachtoffert voor zogenaamde ‘grotere belangen’. Gezondheid? Welzijn? Veiligheid? Ze worden ingeruild voor economische cijfers, lobbybelangen en politieke lafheid. En intussen wordt elke waarschuwing, elk landelijk en internationaal rapport, elke klacht, elk protest genegeerd of weggemoffeld.