Het is alweer een week de hele dag maar vooral s avonds raak. Recht over ons huis, onder onze huid. Het geluid van de een is je rechteroor nog niet uit of het gegier van de volgende verdooft je linkeroor. Ik nodig de Kamerleden uit om eens rond 21u bij me in bed te komen liggen en luisteren naar het gehuil van zowel die vliegende flatgebouwen als mn kinderen die zich onveilig voelen en er niet van kunnen slapen. Schande!