Gisteren was de overlast van de Buitenveldertbaan echt te veel. Zoek hulp zei een van de irritante framende reagurende Linked in piloot laatst. Nou dat hebben we wel gedaan toch? Tot op heden geen hulp, helemaal niets gekregen van de Gemeente of overheid. Ons leven wordt tot op de graat afgeragd. Kijk als het een normale Schiphol dag was en ik zou thuis werken aan mijn toekomst ed. Dan kom ik er met een woede aanval en droefheid af. Op de bank met een dekentje op een stralende winter dag. Wachten tot de hel over is. Voor de zoveelste keer. Met de bijkomende kosten van het inademen der zeer zorgwekkende stoffen. Maar gisteren was anders. Mijn moeder was ziek geworden erg ziek. Ernstig..Moest voor haar zorgen concentreren. Huisarts bellen dingen tegelijk doen. Vader was van de leg uit bezorgdheid. Heeft COPD dus kan niets. Mijn lief was er opeens maar had stress van iets onverwachts. Dan moet je door en dan het kost te veel. Hoe moet ik dat uitleggen. Met schiphol lukken al die ballen niet in de lucht. Het spijt me wij hebben hier niet om gevraagd. Het geluid ervaar ik al pijn in mijn hoofd. Elk vliegtuig zorgt voor een soort mist. De dagen erna ben ik moe kapot moe en slaap ik niet.En dat is Xxx xxx niet van de zorg voor mijn ouders of lief. Ik kan dat. Ik ben sterk en blijmoedig. Maar Schiphol jullie maken levens stuk we kunnen namelijk niet rusten van de dingen des dagelijks