472061

Na een halve dag geluid vond ik mezelf zojuist in tranen. Vandaag komt mijn lief voor een paar dagen(we wonen ver van elkaar) en ik wilde het huis gezellig maken en een effort doen(romantisch zit hem in zorgvuldigheid en aandacht) Ik moest nog wat voor het werk en dit en dat. Plots besef ik me dat ik weer eens (sinds 1 Jan 23 bijna nooit meer omgekeerd )moe en uitgeblust ben. Niets lukt en ik voel me een verliezer.Nergens anders door dan door Schiphol. Ik besef me ook dat we er niet van weg kunnen. Ik kan niet zonder 8 uur slaap. Vandaag ben ik moe dat accepteren vind ik zo moeilijk. Dat Schiphol onze levens kapot maakt en men er een beetje lacherig over doet. Dat we zeuren. Het erge het gaat ons allemaal aan.